Vandaag een prachtige bos bloemen gekregen, als dank en afscheid van De Rooi Pannen in Tilburg. Een boeket met grassen en een enorme papaver-zaaddoos. Een bol, zo groot als een tomaat, waarin op dit moment de zaden aan het rijpen zijn. Straks, als de doos uitgedroogd is, zijn de zaden rijp. Volgend voorjaar zaaien en in de zomer genieten van een tuin vol papavers en weer nieuwe zaaddozen. Ik zal dan met veel plezier terugdenken aan het afgelopen jaar.

Als vervangend docent heb ik dit schooljaar kennis mogen maken met het MBO. Ik heb enorm genoten van de vibe op school, de studenten in het atelier en de hartelijke collega’s van de afdeling Vormgeving. Het jaar is voorbij gevlogen en ik ga het team ontzettend missen.

Wist je overigens dat papaverzaden alleen gaan kiemen als ze aan licht worden blootgesteld? De zaden mogen dus niet ín de grond gestopt worden. Het enige wat je moet doen, is de grond een beetje omwoelen en dan strooien. Een mooie metafoor voor het onderwijs en ontwikkeling in het algemeen.

Corona heeft de afgelopen maanden, zoals bij velen, ook de grond onder mijn voeten flink omgewoeld. Op persoonlijk en professioneel vlak heeft het mij uitgedaagd en nieuwe inzichten gegeven. Na de zomer ga ik mij weer verder focussen op mijn onderzoek in het onderwijs. Samenwerken met scholen, vanuit o.a. de principes van Appreciative Inquiry, AHA! waarnemen en Design Fiction. Samen broeden op creatieve interventies, om op een constructieve en waarderende manier studenten, leerlingen en teams te helpen in hun ontwikkeling.

Wat deze zaaddoos mij vandaag geleerd heeft? Dat ik mijn zaden niet meer ín de grond stop, maar met een grote zwaai over de omgewoelde grond uitstrooi. Vol in het licht!

Ilka Deltrap